|
ชื่อสามัญภาษาไทย | มะเขือเปราะ |
ชื่อสามัญภาษาอังกฤษ | Thai Eggplant |
ชื่อวิทยาศาสตร์ | Solanum virginianum Linn. |
ชื่อพ้อง | Solanum xanthocarpum Schrad. & H. Wendl. |
ชื่อวงศ์ | Solanaceae |
ชื่อท้องถิ่น | มะเขือเสวย (ภาคกลาง), มะเขือผ่อย, มะเขือคางกบ, มะเขือจาน, มะเขือเดือนแจ้ง มะเขือขันคำ (ภาคเหนือ), มะเขือหืน, มะเขือเผาะ (ภาคอีสาน), เขือหิน (ภาคใต้), มังคอเก่ (กะเหรี่ยง) หมากเขือขอบ (ไทยใหญ่) , หวงซุ่ยเซี่ย , หวงกั่วเซี่ย (จีน) |
มะเขือเปราะ เป็นพืชล้มลุก ทรงพุ่มขนาดเล็ก ลำต้นตั้งตรง สีเขียว ผิวเรียบ ไม่มียาง มีรากเป็นรากแก้ว ทรงกลม สีน้ำตาล แทงลงดิน ส่วนใบเป็นใบเดี่ยว สีเขียว ทรงหัวลูกศร ปลายแหลม โคนโค้งมนคล้ายติ่งหู กว้างประมาณ 4 เซนติเมตร ยาวประมาณ 13 เซนติเมตร มีดอกออกตามซอกใบ สีม่วงบ้าง สีขาวบ้าง โดยกลีบดอกจะเชื่อมติดกัน แต่ปลายดอกจะแยกออกเป็น 5 แฉก รูปกงล้อ ไม่มีกลิ่น ส่วนผลของมะเขือเปราะจะมีลักษณะกลม ผลเรียบ เนื้อแน่นกรอบฉ่ำน้ำ โดยผลอ่อนจะมีสีเขียวอ่อน หรือบางพันธุ์อาจมีสีขาว สีเหลือง สีม่วง ผลแก่จะมีสีเหลือง เนื้อในผลมีลักษณะเป็นเมือก และมีเมล็ดสีเขียวข้างในกว่า 60 เมล็ด จะนำมาทานสด ๆ หรือนำไปปรุงสุกก็อร่อยเหมือนกัน | |
| |
| |
|