ผักไชยา
  ชื่อสามัญภาษาไทยผักไชยา
  ชื่อสามัญภาษาอังกฤษPruniflorumGogel
  ชื่อวิทยาศาสตร์Cnidoscolus chayamansa McVaugh
  ชื่อวงศ์Euphorbiaceae
  ชื่อท้องถิ่นต้นชายา, ต้นมะละกอกินใบ, ต้นคะน้าเม็กซิกัน, ต้นผงชูรส
 
 
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์

ผักไชยาเป็นไม้พุ่ม อายุหลายปี ลำต้นมีลักษณะอวบน้ำ มีความสูงของลำต้นประมาณ 2-6 ม. เปลือกลำต้นเป็นสีน้ำตาลมีน้ำยางสีขาวอยู่ภายใน 

ลักษณะของใบคล้ายกับใบเมเปิ้ล ขอบใบแยกออกเป็น 3-4 แฉก 

ดอกมีสีขาว ออกดอกเป็นช่อบริเวณปลายกิ่ง ในแต่ละช่อประกอบไปด้วยดอกย่อยจำนวนมาก โดยทั่วไปมักตัดแต่งเป็นทรงพุ่มให้มีความสูงประมาณ 2 ม.

สรรพคุณทั่วไป

  • มีฤทธิ์ต้านจุลชีพหลายชนิด ต้านการอักเสบ 
  • ช่วยปกป้องหลอดเลือดและหัวใจ 
  • ต้านอนุมูลอิสระ 
  • เป็นยาระบาย ขับปัสสาวะ 
  • เพิ่มการไหลเวียนโลหิต 
  • ช่วยย่อยอาหาร 
  • ลดน้ำตาลในเลือด 
  • ลดไขมันในเลือด

 
 
วิธีใช้โดยทั่วไป

ก้านและใบ 
  • ช่วยบำรุงร่างกาย มีสารต้านอนุมูลอิสระ 
  • ป้องกันมะเร็ง 
  • ช่วยบำรุงเลือด ทำให้เลือดหมุนเวียนดี 
  • ช่วยลดคอเลสเตอรอล เพิ่มธาตุเหล็กให้กับเลือด 
  • ควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด 
  • ลดการอักเสบในเส้นเลือด 
  • ช่วยบรรเทาโรคไขข้ออักเสบ 
  • บำรุงระบบทางเดินอาหาร 
  • ช่วยการย่อยอาหาร 
  • ช่วยบรรเทาริดสีดวงทวาร 
  • บำรุงสายตา 
  • ช่วยในการมองเห็น 
  • บำรุงกระดูก เพิ่มแคลเซียมให้กระดูก 
  • รักษาโรคกระดูกพรุน 
ลำต้นผักไชยา 
  • นำมาตากแห้ง บดให้เป็นผง ใช้แทนผงชูรสได้ดี ใช้ผสมกับอาหาร ช่วยให้มีรสชาติกลมกล่อม 
ผักไชยา 
  • นิยมนำมารับประทานเป็นอาหารโดยใช้ส่วนของยอดอ่อนและใบ เมื่อเด็ดยอดอ่อนแล้วต้องนำมาปอกเปลือกออก 
ต้นไชยามีพิษ 
  • เนื่องจาก มีสารกลูโคไซด์ เป็นสารที่อยู่ในผักไชยาดิบ การนำผักไชยามารับประทานต้องทำให้สุกก่อน เพื่อทำลายฤทธิ์ของสารพิษ ให้นำไปต้ม หรือ ผัด อย่างน้อย 1 นาที และ ห้ามต้มในภาชนะอะลูมิเนียม เพราะ อาจทำให้น้ำพิษ ทำให้ท้องร่วงได้ 

แหล่งข้อมูลอ้างอิง

  1. http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=10314&SystemType=BEDO 
  2. https://pharmacy.mahidol.ac.th
  3. http://srdi.yru.ac.th/bcqy/page/1031/ผักไชยา.html