|
ชื่อสามัญภาษาไทย | เตย |
ชื่อสามัญภาษาอังกฤษ | Pandanus Palm , Fragrant Pandan , Pandom wangi. |
ชื่อวิทยาศาสตร์ | Pandanus amaryllifolius Roxb. |
ชื่อพ้อง | Pandanus ordorus Ridl. |
ชื่อวงศ์ | Pandanaceae |
ชื่อท้องถิ่น | ใบเตย, เตยหอม, ต้นเตย, เตยหอมใหญ่, เตยหอมเล็ก (ภาคกลาง), หวานข้าวใหม่ (ภาคเหนือ), ปาแนะวอวิง, ปาแง๊ะออริง (นราธิวาส, มาเลเซีย), พังลั้ง (จีน) |
เตยจัด เป็นพืชใบเลี้ยงเดี่ยว มีลำต้นทรงกลม และเป็นข้อสั้นๆถี่กัน โผล่ขึ้นมาจากดินเพียงเล็กน้อย โคนลำต้นแตกรากแขนงออกเป็นรากค้ำจุนหรือเรียกว่า รากอากาศ ลำต้นสามารถแตกหน่อเป็นต้นใหม่ได้ ทำให้มองเป็นกอหรือเป็นพุ่มใหญ่ๆ ที่รวมความสูงของใบแล้วสามารถสูงได้มากกว่า 1 เมตร ใบเตย แตกออกเป็นใบเดี่ยวด้านข้างรอบลำต้น และเรียงสลับวนเป็นเกลียวขึ้นตามความสูงของลำต้น จนถึงขอด ใบมีลักษณะเรียวยาวเป็นรูปดาบ ปลายใบแหลม สีเขียวสด ใบชูเฉียงแนบไปกับลำต้น แผ่นใบเป็นมัน กว้างประมาณ 2-3 เซนติเมตร ยาวประมาณ 30-50 เซนติเมตร แผ่นใบ และขอบใบเรียบ แผ่นใบด้านล่างมีสีจางกว่าด้านบน มีเส้นกลางใบลึกเป็นแอ่งตื้นๆตรงกลาง ใบนี้ส่งกลิ่นหอมตลอดเวลา เพราะมีน้ำมันหอมระเหย และสาร ACPY | |
| |
| |
|