|
ชื่อสามัญภาษาไทย | ยางน่อง |
ชื่อวิทยาศาสตร์ | Strophantus caudatus (Linn.) Kurz. |
ชื่อพ้อง | Strophantus scandens |
ชื่อวงศ์ | Apocynaceae |
ชื่อท้องถิ่น | น่อง,ก๊อง,จ้อยนาง,ยอน,ยาค่าง,ยางค่าง,ย่าน่อง,ยวน, หมากลิ้นอาง, จิว, ชะแวะ, โต๊ะเหล่, ทรายเขา, เทียนขโมย , ยางน่องขาว, น่องยางขาว, ย่านาง |
ยางน่องเป็นไม้เถาเนื้อแข็งเลื้อยพาดพันต้นไม้อื่น สูงได้ถึง 12 เมตร เถากลม เกลี้ยง เปลือกสีน้ำตาลแดง ไส้อ่อน ทั้งต้นมีน้ำยางสีขาวมีพิษ ใบเดี่ยว หนาเรียบ แข็ง ใหญ่และยาว เรียงตรงข้าม รูปวงรี รูปไข่กลับหรือรูปไข่ กว้าง 3-9 เซนติเมตร ยาว 5-15 เซนติเมตร ปลายใบแหลม เป็นมันสีเขียวเข้ม ดอกช่อ ออกที่ปลายกิ่ง กลีบดอกสีขาวนวล 5 กลีบ ปลายแหลมยาวสีแดงเข้มเมื่อแรกบาน แล้วเปลี่ยนเป็นสีเหลืองและแดง ปลายกลีบสีเหลืองแล้วเปลี่ยนเป็นสีแดงและม่วง รยางค์รูปมงกุฎสีแดง แล้วเปลี่ยนเป็นสีม่วง ผลเป็นฝักคู่ รูปทรงกระบอก ขนาดใหญ่ กว้าง 2-5 เซนติเมตร ยาว 13-30 เซนติเมตร เมื่อแก่จัดสีน้ำตาลแดง และแตกออก เมล็ดสีน้ำตาล มีขนสีขาว ปลิวไปตามลม เกิดตามที่รกร้างว่างเปล่าทั่วไป ในป่าละเมาะ ป่าแล้ง ขยายพันธุ์ด้วยเมล็ด | |
| |
|