พญากาสัก
  ชื่อสามัญภาษาไทยพญากาสัก
  ชื่อวิทยาศาสตร์Leea macrophylla Roxb.ex Hornem.
  ชื่อวงศ์Leeaceae
  ชื่อท้องถิ่นเขืองหูช้าง, เขืองหูม้า, ตองต้วบ, แคะมูรา, ทุโครพะดุ, ทุคลุพะโด่ะ, จากผักชี, ตองสาก, ตาลปัตรฤาษี, พญารากหล่อ, ผึ่งหูช้าง, เสือนั่งร่ม
 
 
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์

พญากาสัก เป็นไม้พุ่มสูง 2-4 เมตร ลำต้นสีเขียวมีข้อชัดเจน ลำต้นเป็นปล้องเหมือนไม้สัก หัวเหมือนมันสัมปะหลัง รากเป็นฝอยใหญ่ ๆ พญากาสัก 

ใบพญากาสัก เป็นใบเดี่ยวขนาดใหญ่ เรียงสลับ รูปไข่ กว้าง 25-30 ซม. ยาว 30-50 ซม. ผิวใบเป็นคลื่นเล็กน้อย มีหูใบแผ่เป็นแผ่นเห็นได้ชัดเจน 

ดอกพญากาสัก สีขาวแกมเขียวอ่อน ออกเป็นช่อใหญ่ที่ปลายยอด ลักษณะเป็นชั้นๆ ดอกย่อยมีขนาดเล็ก 

ผลพญากาสัก เป็นผลสด รูปร่างค่อนข้างกลมแป้น เมื่อแก่สีดำ ขนาด 1-3 มม.

สรรพคุณทั่วไป

  • ราก ผสมสมุนไพรชนิดอื่น รักษากามโรค แผลฝี หนองใน 
  • คนโบราณจะใช้ใบว่านกาสักรองรับเด็ก (ผู้ชาย) แรกเกิด และใช้ใบนั้นปูรองให้เด็กนอนตลอดจนกว่าจะโตเริ่มทานอาหารได้ จึงนำใบนั้นมาป่นให้ละเอียดผสมอาหารให้เด็กกินจนหมด ว่ากันว่าเด็กคนนั้นจะเกิดเป็นคงกระพัน (หนังเหนียว)

 
 
แหล่งข้อมูลอ้างอิง

  1. https://www.wisdomking.or.th/th/tree-knowledge/พยากาสัก
  2. https://www.samunpri.com/พยากาสัก/