|
||||||||||||||||||||||||||||||||
| ชื่อสามัญภาษาไทย | จามจุรีสีทอง |
| ชื่อวิทยาศาสตร์ | Albizia lebbeck (L.) Benth. |
| ชื่อวงศ์ | Leguminosae |
| ชื่อท้องถิ่น | กาไพ/จ๊าขาม/จามจุรีสีทอง/มะขามโคก/มะรุมป่า |
จามจุรีสีทอง หรือต้นพฤกษ์เป็นไม้ยืดต้นผลัดใบขนาดใหญ่ออกกิ่งก้านแผ่กว้างสามารถเป็นที่ร่มได้มีลำต้นสูงประมาณ 30 เมตร เปลือกนอกสีเทาแก่ ๆ จะมีความหยาบและขรุขระ แตกเป็นร่องยาว เปลือกในจะเป็นสีแดงเลือดนก ใบประกอบคล้ายรูปขนนกสองชั้น เรียงสลับมีก้านแขนงออกตรงข้ามกัน แผ่นใบย่อยเล็ก 2 – 5 คู่ ปลายใบมน โคนสอบและเบี้ยว ออกดอกเล็ก ๆ มีกลิ่นหอมในช่วงเช้าออกเป็นช่อกระจุกอยู่รวมกันจะออกดอกบริเวณซอกใบหรือไม่ก็ปลายกิ่ง มีก้านเกสรเพศผู้มีจำนวนมาก เป็นเส้นฝอยและเป็นพู่โคนมีสีเขียว ปลายเกสรสีขาวอมเหลือง ซึ่งหนึ่งช่อจะมี 2-4 ช่อย่อย ออกผลเป็นฝักขอบขนานมีความแบนและบาง ปลายและโคนมนมีสีน้ำตาลอ่อนหรือน้ำตาลแกมเหลือง ผิวเกลี้ยงมีความเป็นมันเมื่อแห้งจะเป็นสีฟางข้าว มีเมล็ดแบนรีประมาณ 4 – 12 เมล็ดจะออกดอกประมาณเดือนมีนาคม – เมษายน และออกผลเป็นฝักประมาณเดือนกันยายน – ธันวาคม | |
เมล็ดและเปลือกจะมีรสฝาด จะนำมาเป็นยาสมาน เช่น รักษาแผลในปาก ในลำคอ เหงือกหรือฟันผุ ริดสีดวงทวารหนัก แก้ท้องร่วง ห้ามเลือดตก เมล็ดจะช่วยรักษากลากเกลื้อน โรคเรื้อน ทำเป็นยารักษาเยื่อตาอักเสบ | |
| |
| |