|
ชื่อสามัญภาษาไทย | แว่นแก้ว |
ชื่อสามัญภาษาอังกฤษ | Water pennywort |
ชื่อวิทยาศาสตร์ | Kaempferia rotunda L. |
ชื่อพ้อง | Kaempferia longa Jacq., Kaempferia versicolor Salisb., Zerumbet zeylanica Garsault |
ชื่อวงศ์ | Zingiberaceae |
ชื่อท้องถิ่น | บัวแก้ว, ผักหนอก, ผักหนอกใหญ่, ผักหนอกเทศ เป็นต้น |
ต้นแว่นแก้ว จัดเป็นพืชล้มลุกริมน้ำหรือโผล่เหนือน้ำ มีลักษณะคล้ายบัวบก เป็นพืชที่มีอายุยาวหลายปี ลำต้นเป็นไหลกลมยาวเรียว มีลำต้นทอดเลื้อยไปตามพื้นและแตกรากและใบตามข้อ มีความสูงของต้นประมาณ 5-15 เซนติเมตร มักขึ้นตามที่ชื้นแฉะเป็นกลุ่ม ๆ เจริญเติบโตได้เร็วและชอบแสงแดด ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการเพาะเมล็ดและวิธีการแยกต้นอ่อน ใบเป็นใบเดี่ยว มีลักษณะกลม ก้านใบยาวเรียวติดกับตัวใบที่บริเวณกลางใบ มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 3-5 เซนติเมตร ใบเป็นสีเขียวสด ขอบเป็นหยักเว้าตื้นและกว้าง ผิวด้านบนเรียบและเป็นมัน ดอกมีขนาดเล็กสีขาว ลักษณะเป็นช่อแบบซี่ร่มตามซอกโคนใบ ก้านช่อดอกยาว ดอกย่อยจะแตกจากก้านช่อ ดอกจะออกเป็นกระจุก ช่อละ 2-3 กระจุก ในแต่ละกระจุกจะมีดอกย่อยอยู่ประมาณ 12-15 ดอก โดยดอกย่อยมีขนาดประมาณ 0.3 เซนติเมตร แต่ละดอกมีกลีบเลี้ยง 5 กลีบ กลีบดอก 5 กลีบ และมีเกสรตัวผู้อยู่ 5 ก้าน ผลเป็นผลแห้ง แก่แล้วแตกเป็น 2 ซีก ในแต่ละซีกจะมีเมล็ดอยู่ 1 เมล็ด และเมล็ดมีขนาดเล็ก | |
แว่นแก้วมีสรรพคุณเป็นยาแก้พิษไข้ ใบนำมาต้มน้ำดื่มเป็นยาแก้อาการช้ำในได้ ทั้งต้นใช้แก้อาการตาแดง ช่วยแก้อาการท้องเสีย ช่วยแก้อาการท้องอืด ท้องเฟ้อ ช่วยในการขับปัสสาวะ ใช้เป็นยาแก้บวม | |
| |
|