|
ชื่อสามัญภาษาไทย | เกาลัดไทย |
ชื่อสามัญภาษาอังกฤษ | Chinese Chestnut, Thai Chestnut |
ชื่อวิทยาศาสตร์ | Sterculia monosperma Vent |
ชื่อวงศ์ | Sterculiaceae |
ชื่อท้องถิ่น | เกาลัด, เกาลัดเมือง, บ่ากอลัด (คนเมือง), เกาลัดเทียม |
ต้นเกาลัดไทย เป็นไม้ต้น สูง 4-30 เมตร เปลือกเรียบหรือแตกเป็นร่องเล็กตามยาว ใบเกาลัดไทย ใบเดี่ยว เรียงสลับ มักกระจุกที่ปลายกิ่ง รูปรีหรือรูปขอบขนาน กว้าง 5-15 ซม. ยาว 10-30 ซม.โคนใบมน ปลายใบแหลม ขอบใบเป็นคลื่นเล็กน้อย ผิวใบหนา มัน และเรียบหรือย่นเล็กน้อย ก้านใบยาว 2-10 ซม. ดอกเกาลัดไทย ช่อดอกแยกแขนง ออกแขนงจำนวนมาก ตามปลายกิ่ง ยาวได้ถึง 35 ซม. ดอกย่อยเล็ก สีชมพูอมเขียว กลีบเลี้ยงโคนติดกัน ปลายผายออกเป็นรูปกรวย แยกเป็น 5 แฉก แต่ละแฉกโค้งงุ้มและติดกันบริเวณปลายกลีบ ไม่มีกลีบดอก ผลเกาลัดไทย ผลแห้งแล้วแตก รูปกระสวย เปลือกผลหนา เมื่อแก่จะปริแยกออกจากกัน เมล็ดเกลี้ยง สีน้ำตาลแกมแดง เนื้อในสีขาว กินได้ | |
| |
|