ตะคร้อหนาม   ชื่อสามัญภาษาไทย ตะคร้อหนาม   ชื่อวิทยาศาสตร์ Sisyrolepis muricata (Pierre) Leenh.   ชื่อวงศ์ Sapindaceae   ชื่อท้องถิ่น เคาะหนาม, เคาะหยุม, มะจ๊กหนาม, มะโจ๊กหนาม, มะจ๊กหยุม (ภาคเหนือ), ค้อหนาม (อุบลราชธานี)     ลักษณะทางพฤกษศาสตร์     ตะคร้อหนามเป็นไม้ต้น สูงได้ถึง 15 ม.     ใบประกอบแบบขนนกปลายคู่ รูปรีถึงรูปขอบขนาน กว้างได้ถึง 7 ซม. ยาวได้ถึง 18 ซม. ปลายใบกลมหรือเป็นติ่งแหลม โคนใบเว้าตื้นถึงเฉียง     ดอกช่อแยกแขนง ออกตามซอกใบใกล้ปลายยอด ยาวได้ถึง 32 ซม. กลีบเลี้ยง 5 กลีบ กลีบดอก 5 กลีบ สีขาว เกสรเพศผู้สีขาว อับเรณูสีแดง     ผลแห้งแตก ค่อนข้างกลม มีหนามยาวได้ถึง 3 ซม. เมล็ด มี 1 - 3 เมล็ด สรรพคุณทั่วไป ลำต้นผสมกับรากสามสิบ รากเจตพังคี เปลือกต้นเสี้ยวใหญ่ ต้มน้ำดื่ม แก้อัมพฤกษ์ อัมพาต แหนงหรือกิ่ง ต้มดื่มแก้โรคกระเพาะอาหาร เมล็ดกลั่นน้ำมัน ใช้จุดตะเกียงและปรุงเครื่องสำอาง     แหล่งข้อมูลอ้างอิง https://pharmacy.su.ac.th/herbmed/herb/text/herb_detail.php?herbID=415